Kort antwoord: Nee, nein, non, niet, nahi, voch, não, nej, ne, loh, ani, net heleboel manieren om hetzelfde te zeggen: Nee, nooit, maar dan ook nooit, een hond die aan het werk is afleiden.

Lang antwoord: Het is nooit OK om een hond die aan het werk is af te leiden; en aaien is dus een vrij intense vorm van afleiden. Daar is een goede reden voor: ze zijn een belangrijke taak aan het uitoefenen. Als een hond aan het werk is moet hij opletten en bezig zijn met zijn taak, net als ieder ander. En geloof me als ik zeg dat dat niet zielig is. Onze honden zijn een cruciaal onderdeel van ons leven, ja ze werken hard, maar ze worden er net zo hard voor beloond. En ook echt waar, ze krijgen een heeeeeleboel aaitjes op een dag. We doen er alles aan om onze honden in perfecte conditie te houden en gelukkig, want anders kunnen ze hun werk niet uitoefenen. (dat is echter een andere vraag).

Wanneer een hond aan het werk is moeten ze zich kunnen concentreren op dat werk. Als iemand langs komt en ze daar van afleid door een aai (omdat zij vinden dat ze dat toch lekker gaan doen ook al mag het niet), al is het maar een ogenblik, kan dat ernstige gevolgen hebben. Omdat veel mensen zich niet realiseren wat die gevolgen zijn heb ik hieronder een paar voorbeelden uitgewerkt van wat die ene aai kan betekenen. Ik spreek vanuit de ‘jij’ vorm omdat dat makkelijk is, ik hoop dat iedereen die dit leest niet de intentie heeft om een werkende hond te aaien 🙂

Blindengeleidehond:
Sanne loopt op straat met haar blindengeleidehond Max en ze gaan oversteken. Max is geleerd wanneer dat wel of niet mag, waar hij heen moet en dat auto’s best een lastig onderdeel zijn van dat oversteken. Een heleboel factoren die in dat kleine koppie berekend worden, allemaal om er voor te zorgen dat zijn visueel beperkte baasje zonder kleerscheuren over straat kan. En daar kom je aan, jij ziet die hond en denkt “ach, die is zo hard aan het werk en kijkt zo lief, ik ga ‘m lekker een welverdiende aai over zijn bol geven!” en daar loopt het mis. Op dat moment gaat Max dingen verliezen die hij wel in moet calculeren, vervolgens geeft Sanne nog eens een commando, want ze voelt aan de riem/handlebar waar ze Max mee vast houd dat hij afgeleid word. Max komt terug naar zijn werk en denkt “Ohja! Oversteken!” en was te afgeleid om alles goed te bekijken. Max neemt Sanne mee op straat en de auto die er aan kwam door groen licht kan niet meer remmen….

PTSS-hond
Henk loopt de markt op met zijn assistentiehond Senna, die geleerd heeft om hem signalen te geven als hij naar een paniekaanval gaat en heeft geleerd hoe zij haar baasje kan kalmeren. Henk heeft jarenlang binnen gezeten en heeft met Senna eindelijk weer de vrijheid om naar buiten te gaan. Zijn vertrouwde maatje is er altijd voor hem en kan er voor zorgen dat hij niet in een ernstige paniekaanval beland.
De markt is ineens een stuk drukker dan verwacht, lawaai, mensen lopen langs en botsen tegen hem op. Senna is al op weg naar de uitgang en hard aan het werk voor haar baasje omdat ze door heeft dat het niet goed gaat met Henk. Daar kom jij, ach kijk nou die lieve hond en dan ook nog over de markt met die meneer! De hond kwispelt (want ze zijn vaak erg blij met het werk wat ze doen) en jij denkt dat alles OK is. Je loopt recht op Senna af en geeft haar eens een lekkere aai over de bol.
Henk schiet nu in volle paniek, hij kan niet weg, er is overal geluid, mensen stoten hem aan, jij staat recht voor hem, zijn hond is de aandacht voor hem kwijt want moet eerst jou af zien te schudden en meneer verliest het overzicht. Paniekaanval gestart, hij begint te hyperventileren, Senna is inmiddels ook aardig in de stress, wil voor haar baasje aan het werk maar daar sta jij dan een beetje overal in de weg. En daarna kan Henk het verhaal pas een dag later verder vertellen als hij thuis is gebracht en lang bij heeft kunnen komen….
Resultaat? Hij gaat niet meer naar de markt en misschien is er wel veel meer verloren. Jij hebt met jouw ‘goedbedoelde aai’ een stuk vrijheid van iemand afgenomen.

Diabeteshond
Kim is een dagje uit met haar hond Renske, ze heeft diabetes en kan zelf slecht invoelen wanneer haar suikerspiegel stijgt of daalt. En dat kan soms vrij rap gaan. Renske is daarin haar magische hulp, die kan namelijk precies ruiken wanneer die suikerspiegel aan de haal gaat en wanneer ze dus snel actie moet ondernemen. Kim heeft vandaag al rekening gehouden met dat ze een dagje uit is, maar in de realiteit beweegt ze nog een stukje meer dan ze eigenlijk gepland had. Ze heeft net even lekker gespeeld met Renske en een stukje gerend. En dat kan er voor zorgen dat je in een hypo beland. En daar kom jij aan! Ach kijk die hond nou, echt supercute! En daar gaat die hand hopsakee over de hond heen. Meestal gaat dat gepaard met gepraat naar zowel de hond als de begeleider en in die tussentijd zijn er dan al een seconde of 10 tot 15 verstreken eer het duidelijk is dat jouw affectie niet gewenst is. Meestal verwacht je dat een hond binnen 30 seconde herstelt van dit soort acties, da’s al heel snel maar al met al ben je al een minuut verder. Probleem? Renske wilde vlak voor jij aan kwam met die grote aaihand van je gaan signaleren dat Kim haar bloedsuiker ineens gevaarlijk was gedaald. Kim heeft dus al moeite met Renske terugroepen en haar signalen begrijpen.
Einde van het verhaal? De ambulance staat er bij en Kim word meegenomen naar het ziekenhuis. Haar bloedsuiker was gevaarlijk gedaald en ze kon zelf geen actie meer ondernemen. Het duurde bijna 10 minuten voor er iemand was die doorhad wat er gebeurde en waarom Renske zo stond te blaffen. En daarna moest de ambulance nog komen want een simpel druivensuikertje werkte niet meer. Gelukkig liep het deze keer redelijk goed af, een hypo kan namelijk dodelijk zijn.

Ik denk dat het wel duidelijk is waar ik met deze verhalen heen wil. Ik heb nu een paar makkelijke voorbeelden gegeven, maar die zijn helaas zeker niet overtrokken en kunnen voor elke hulphond gelden. Overweeg dus ernstig wat je gaat doen en waarom je dit nu gaat doen als je een hond gaat aaien. En houd je altijd aan de basisregel die geld voor élke hond, werkend of niet: vraag de eigenaar of de hond geaaid kan, mag en wil worden!
Het is namelijk vrij simpel: sommige honden kunnen niet geaaid worden, sommige honden willen niet geaaid worden (Faye bijvoorbeeld) en sommige honden zijn zo hard bezig op dat moment dat jij met jouw ene ‘aaitje’ ernstige gevolgen veroorzaakt.

Kort antwoord: Dit verschilt van land tot land. In Nederland is in de volksmond elk type werkende hond een ‘hulphond’ en meestal doet niemand daar moeilijk over. In regelgeving word eigenlijk altijd gesproken over hulphond en daarna worden er een aantal voorbeelden genoemd over wat daar wel of niet onder kan vallen. Echter, niemand neemt het je kwalijk als je gewoon over hulphond praat.

Lang antwoord: Wereldwijd is dit een van de meest verwarrende dingen, de termen worden zonder pardon door elkaar gegooid en er komen ook regelmatig nieuwe termen bij voor een specifiek type werkhond. Die dan weer een klasse op zichzelf zijn of weer een subtype zijn van een van de andere types. Mocht je gedetailleerde informatie nodig hebben raad ik aan om altijd de wetgeving voor het land waarin je dat nodig hebt op te zoeken.

In het algemeen houd ik persoonlijk de volgende classificeringen aan om het makkelijk te houden:

• Hulphond: de klassieke aloud bekende vorm van een werkende hond. Denk aan een blindengeleidehond, signaalhond of een ADL-hond.
• Assistentiehond: Het type hond wat Faye is, honden die van/voor een persoon zijn en de levenskwaliteit van deze persoon omhoog halen door hun specifieke taken. Denk aan een PTSS hond of een autismegeleidehond.
• Therapiehond: Deze honden worden door hun begeleider ingezet om cliënten te steunen of begeleiden. Ze zijn daarmee anders omdat ze juist in groepen worden ingezet en niet voor een specifiek persoon. Denk aan honden die op scholen worden ingezet voor leerlingen om stress te reduceren voor een examen, of honden die spiegelen en daarmee een belangrijk onderdeel zijn van een therapietraject.

Short answer: Yes, loads.

Long answer: Much more than you might expect. The most important thing for me is her happiness. My dog is only able to help me fully if she’s feeling good herself. So next to work she will have the chance to have her own hobby in something she likes, for example agility. But also when not at work she will have plenty of time to rest, play and relax. If we’re talking percentages it will probably be about 20% work and 80% free time. And don’t forget, where many pets stay at home and have to wait all day, mine can tag along. And there’s the part of socializing and training. From an early age we teach her going out is fun, exploring is fun and of course they are picked to have that curious character trait. She can see the world, always be near to me never have to wait home alone, get lots of attention when she’s not wearing her vest and she receives a lot of one on one attention and love.
Basically, it’s living the dream for a well socialized dog.

Short answer: That depends, you can apply to an organisation local to you that trains, works with or provides animals that are certified to help you. However, just taking your pet, slapping on a vest and a tag does not, and never will, make it an assistance dog in every aspect of the word.

Long answer: Many people choose to train their own assistance animal these days. Most of the guide dogs for blind and ADL dogs(assistant daily living) and some other groups are trained by organisations. Simply because it is near to impossible for their owners to teach them everything they need to know. The group that leans more toward assistance on a psychological aspect are more keen to train their own dog. Just because the benefit of getting to know your dog and vice versa is a huge pro in this type of training. You’ll learn to walk and talk to each other way faster and you’ll bond as a team much sooner. Which is needed, since you are taking on the world as a team.

However, there is a difference between the pure technical term and the theoretical way you feel about your dog. If you can find comfort, love, help or anything else with your pet, in a simple sense it is an assistance pet for you. Seeing as they are assisting you towards a better life. And I for one will never say they are not or what you have and feel is not real. However, there is a line that is drawn to make a difference for those who need their pet beyond the safety of their home to partake in life. And those pets meet the technical terms of what an assistance dog should be able to do. And it is not possible to ‘just make’ one. You do need a qualified organisation behind you to do that.

Short answer: Yes! We are in training and will be in training until we finished our final exam and passed al requirements. Which will take somewhere between 1,5 and 3 years. I will happily give out more details to those that are interested (like the name of the organisation)

Long answer: Also a very common question. And one that does have a lot of right to be there. In almost all cases I am thankful for people asking the question. Because in short, it means they are aware it takes extra time, money, care and special training. Anyone can say their pet is a service and/or assistance animal. But that does not mean they are actually equipped to be one. And there is some gray area involved world wide that is being abused. There are even people flat out illegally using the confusion about these animals for their own good. Which comes with all kind of consequences, like dogs reacting aggressive or inappropriate in a store. Which in turn gives owners of certified animals a bad name and usually problems with entering stores. Problems a lot of us can’t handle because of things like anxiety, autism or social problems. If people come up to someone who has a service animal that is fully trained, with this specific question, the answer is easily given. And most of the time we’re proud of our fully certified animals. So, speaking for myself and the people around me I can only say keep asking such question, raise awareness and help us make sure there are no ‘duds’ in between the officially trained.